Octāviāna ad vīllam ambulat et iānuam Sextī pulsat.

Sextus lentē iānuam aperit.

“ō meī amīcī, agō grātiās. Marcus est inimīcus. Marcus mihi nōn placet. venīte! venīte in vīllam meam.”

Sextus dūcit Recentiōs in vīllam.

Octāviāna mussat, “Sextus est nitidus. venitnē lūmen dē Sextō?”

Bellātor tacitē rēspondet, “ita, cūr est Sextus nitidus? est mīrābile!”

Sextus in ātrium intrat. ātrium in vīllā Sextī est māgnum. est pulchrum impluvium in ātriō. aqua in impluviō est clāra. Sextus tamen est anxius.

Sextus ad Recentiōs spectat. Octāviāna cōgitat, "vir putat dē nōbīs. vult scīre dē nōbīs, 'estnē bonum dē Lapide dīcere, ad Recentiōs? estnē bonum sēcrēta dīcere?'"

tandem Sextus dīcit. vox Sextī parva est, sed quoque fortis.

“Lapis Marcō placet,” inquit. “Lapis est antīquus et potēns...”

Bellātor dīcit, “habēmus rogatiōnēs dē Lapide.”

“ita,” Sextus rēspondet, “licet vōbīs rogāre dē Lapide.”

 quid Recentiī dicunt?