Octāviāna dīcit, "ō serve, amābō tē, nōbīs permitte intrāre." 

servus respondet, “ō puella, habēsne negōtium hīc? quōmodo tū scīs dominum meum? iuvenēs vīllam nōn intrant. ubi est pater tuus? quis est pater tuus et quid agit?”

Bellātor ad iānuam ambulat et prope servum stat. iānuam manū tangit et dīcit, “līgnum est bonum. unde līgnum vēnit? dē Corsicā?”

servus nōn respondet. 

Octāviāna cōgitat et tum dīcit, “ah, ō serve, amicus noster est Sextus Aemilianus. habet vīllam māgnificam in aliā viā. scīsne Sextum Aemilianum? Sextus quoque est amīcus Caeciliī. Sextus nōs ad vīllam Caeciliī mittit….”

subitō Caecilius ad iānuam venit et clāmat, “Sextus!? mē paenitet!” 

Caecilius lentē iānuam aperit. in ātriō est coquus Euphorbus. Euphorbus rīdet. in ātriō est amīcus Tiberius. “salvē!” inquit Tiberius. “grātissimum est! Caecilius est meus pater.”

 quōmodo Octāviāna respondet?