Octaviāna dīcit, "vīlla est mihi. spectā ad vīllam!"

Bellātor dicit, “Marce! Marce! sunt multī murēs in vīllā tuā! ēheu! mūrēs sunt molestī. fortasse tū dēbēs revenīre ad vīllam tuam?”

Marcus rīdet. spectat intentē ad Recentiōs. Marcus dē mūribus putat.

“minimē,” inquit Marcus, “nōn est vīlla tua. est vīlla Sextī. ego nōn habeō mūrēs in vīllā meā…. sed... habeō amīcōs multōs!”

Marcus clāmat, "o amīcī meī! venīte! puerum et puellam capite! malīgnus est puer! malīgna est puella! nunc capite puerum et puellam!"

Bellātor est anxius. Octāviāna est anxia. quid nunc?

quōmodo Bellātor respondet?