Aeolus haec verba dīxit. ille tunc terminale hastae montem in latus pulsat. ventī ruunt et perflant terrās turbine. incubuērunt marī et omnēs ventī (Eurus, Notusque Āfricusque) per tōtum mare ruunt et vāstōs flūctūs ad lītora volvunt.

clāmor virōrum et strīdor rudentum īnsequitur; et subitō nūbēs ēripiunt caelum diemque ex oculīs Troiānōrum; ātra nox tegit mare. caelum intonuit et micat ignibus. omnia intentant mortem virīs.

statim membra Aenēae solvuntur. ingemit et tendēns manūs ad sīdera, dicit, “illī sunt felicēs quī interfectī erant ante ōra patrum sub altīs murīs Trōiae! ō Diomedēs, volō mē potuisse occumbere in campīs Trōiānīs et effundere hanc animam tūā dextrā, ubi saevus Hector iacet tēlō Achilleī, ubi ingēns Sarpēdōn iacet, ubi rīvus Simoīs cēpit et volvit tot scūta virōrum et galeās et fortia corpora.”

haec ubi dicta (sunt), (Aeolus) impulit cavum montem in latus cuspide conversā: ac ventī, sicut agmine factō, quā porta data, ruunt et perflant terrās turbine. incubuērunt marī, et ā sēdibus īmīs Eurus Notusque Āfricusque, crēber procellīs, ruunt ūnā totum (mare) et volvunt vāstōs flūctūs ad lītora.

clāmor virōrum et strīdor rudentum īnsequitur; et subitō nūbēs ēripiunt caelum diemque ex oculīs Teucrōrum; ātra nox incubat pontō. polī intonuērunt et aethēr micat crēbrīs ignibus, et omnia intentant praesentem mortem virīs.

extemplō membra Aenēae solvuntur frīgore: ingemit, et tendēns duplicēs palmās ad sīdera, refert tālia vōce: “ō terque quaterque beātī, quīs contigit oppetere ante ōra patrum sub altīs moenibus Trōiae! ō fortissime gentis Danaüm, Tȳdīdē! mēne nōn potuisse occumbere campīs Īliacīs, et effundere hanc animam tuā dextrā, ubi saevus Hector iacet tēlō Aecidae, ubi ingēns Sarpēdōn iacet, ubi Simoīs volvit tot correpta scūta virōrum et galeās et fortia corpora?”