Roman Patronage

in Rōmā duo erant genera ex cīvibus. alterum erat patricium, alterum erat plēbēium. servī nōn erant cīvēs, quod iūra in iūdiciō servōs dēfendit. patriciī saepe erant dīves et potentēs. patriciī erant sacerdōtēs, magistrātūs, et iūdicēs. plēbēs saepe pecūniam nōn multam habet. necesse est plebānīs saepe labōrāre. plēbēs erant agricolae et mercātōrēs et fabrī.

Rōmulus erat prīmus rēx Rōmānus. Rōmulus ‘patrōnātum’ et ‘clientēlam’ creāvit. patriciī nunc erant patrōnēs, quī plēbēiōs adiuvat. plēbēs erant clientēs. patrōnus clientem in iūdiciō dēfendere dēbet, quod clientēs iūra nōn intellegēbant. clientēs tamen suum patrōnum legere poterat. patrōnus bonus quoque negōtium prōvidēre, et clientēs ad cēnam invītāre dēbet.

cliēns cotīdiē ad vīllam patrōnī vīsitāvit. cliēns in ātriō exspectāvit, et patrōnum salūtāvit. haec erat ‘salūtātiō’. patrōnus tunc cibum aut pecūniam clientī dedit. Rōmānī dōnum ‘sportulā’ appellābant. clientēs per urbem cum suō patrōnō ambulābant et eum laudābant. clientēs prō suō patrōnō, quī praesertim honōrēs petēbat, labōrābant. multī clientēs suffrāgium movēre poterant.

servus, postquam dominus servum līberāvit, nunc erat cliēns. dominus nunc erat servī patrōnus. patrōnus clientēs ab prōvinciīs saepe habēbat. patrōnus multōs clientēs habēre poterat, sed ipse esse cliēns. imperātor Augustus erat patrōnus Maecēnātis. Maecēnās ipse erat patrōnus Vergiliī et Horātiī et Līviī.

Text originally written by Sean Minion