Aeneas ad rēgnum Plūtōnis it

Aenēās et comitēs ā Carthagine ad Ītaliam navigāvērunt. Trōiānī lītus prope Cumās vīdērunt et erant laetī. in litore advēnērunt et celeriter Aenēās templum Apollonis quaesīvit. pater Anchises, antequam periit, dīxit “necesse erit tibi invenīre templum Apollonis prope Cumās. pete Sibyllam!”

Aenēās templum Apollonis invēnit et Sibyllam salutāvit. Sibylla iubet Aenēan Apollonī precārī. Aenēās Apollonī precatus est et rogāvit, “Apollō, deī maxime, sinē Trōiānōs in Ītaliā habitāre. orō tē!”

Sibylla respondit, “Apollō tē audit sed necesse est tibi pugnāre in novō bellō magnō. Iunō Trōiānōs odit et necesse est tibi pugnāre contrā heroem fortiorem quam Achillem.”

Aenēās erat tristis sed tunc rogāvit, “licetne mihi īre ad rēgnum Plūtōnis? necesse est mihi vidēre patrem meum. est mortuus sed dēsīderō eum vīdere iterum.”

Sibylla adnuit sed respondit, “itā verō sed necesse est tibi tenēre rāmum aureum. ī ad silvam et invēnī rāmum aureum. Charōn rāmum aureum requirit!”

Aenēās ad silvam ambulāvit et frustrā rāmum quaerēbat. Aenēās dēspērābat et sīgnum precābatur. subitō duae avēs prope Aenēan volābant et eum ad arborem ducēbant. in arbore rāmum aureum Aenēās invēnit. Aenēās rāmum cēpit et ad Sibyllam revēnit.

Sibylla rāmum īnspēxit et tandem “tempus,” inquit, “est īre ad portam Plūtōnis. vēnī. ducam tē.”

cum Sibyllā Aenēās ad portam Plūtōnis iit et tunc per portam Plūtōnis ambulāvit. per portam Aenēās Rīvum Acheruntem vidēre poterat. Charōn aderat et umbrās multās trāns rīvum portābat. in multitudine, Aenēās amīcum suum vidit. amīcus erat Palinurus, nāvīgātor navium. Palinurus tamen in mare ē nave cēcīdit et nunc mortuus erat.

Aenēās rogāvit, “Sibylla, cūr Palinurus adest? cūr rīvum nōn trānsiit?”

Sibylla respondet, “corpus Palinurī in terrā nōn est. Palinurus pecūnia Charontī nōn habet.”

Aenēās est tristis sed ad Charontem ambulāvit. Charōn dīxit, “vīvus nōn potest trānsīre rīvum!”

Aenēās rāmum aureum ostendit. Charōn rāmum cēpit et Aenēās scapham intrāvit. Charōn trāns rīvum Aenēan portāvit. Aenēās lamenta mortuōrum audiēbat et erat territus!