postquam oraculum Herculem ad Eurystheum mīsit, necesse erat Herculī labōrēs prō rēge agere. Rēx Eurystheus dīxit, “Herculēs, mihi duodecim labōrēs cōnficere debēs. necesse est tibi Nemeaeum leōnem necāre et mihi pellem suam dāre.”

Herculēs ad leōnem ambulāvit et leōnem māgnum spectāvit. Herculēs temptāvit sagittās ad leōnem emittere. ēheu! sagittae leōnem nōn vulnerāvērunt! Herculēs nunc erat cōnfūsus. nūllum tēlum trānsfīgere pellem leōnis poterat!

Herculēs igitur cōnsilium cēpit. baculum in manū dextrā tenēbat et caput leōnis verberbat. Nemeaeus leō erat cōnfūsus et tum Herculēs in tergum saluit. leō edere Herculem nōn poterat! tum Herculēs leōnem strangulāvit. Herculēs nunc erat vīctor!

Herculēs leōnem ad Eurystheum portāvit sed Rēx Eurytheus erat territus! rēx ā Hercule fūgit et Herculēs erat laetus quod nunc habuit novum pallium. nunc Herculēs semper pellem leōnis gerēbat et pellis Herculem dēfendere poterat.

mox Eurystheus revēnit et dīxit, “Herculēs, nunc Lernaeam hydram necāre debēs. Lernaea hydra multa capita habet. hydra quoque est venēnāta.” Herculēs erat territus quod audīvit dē capitibus hydrae. atque cōnsilium novum cēpit quod ubi Herculēs ūnum caput amputāvit, statim duo capita appārēbant.

Herculēs nepotem suum, Iolāum, vocāvit et facem sibi dedit. Herculēs caput amputāvit et Iolāus facem in vulnere posuit. iterum Herculēs caput amputāvit et iterum Iolāus facem in vulnere posuit. tandem Herculēs caput finale immortāle amputāvit atque sub saxō magnō posuit. iterum Herculēs erat vīctor! Herculēs quoque sagittās suās in sanguine hydrae posuit quod Herculēs sagittās venēnātās habere dēsīderābat.

Hercules ad Eurystheum revēnit et iterum Eurytheus dīxit, “Herculēs, nunc ad Montem Erymanthum ambulāre debēs et aprum māgnum vīvum capere debēs.” atque Herculēs ad Montem Erymanthum ambulāvit quod necesse erat sibi aprum māgnum capere.

Mons Erymanthus erat mons altus et nivem multam in vertice habuit. Herculēs aprum petīvit et aper ad verticem montis fūgit. aper autem nōn bene in nive ambulāre poterat. mox aper erat fessus et ad terram cēcidit. Herculēs aprum māgnum capere poterat sed ubi Rēx Eurystheus aprum māgnum vīdit, rēx in urnā magnā sē celāvit! Herculēs rīsit quod Eurystheus erat territus!

mox Eurystheus ex urnā exiit et dīxit Herculī, “habeō quartum labōrem tibi. necesse est tibi invenīre et capere Cervam Ceryneam. ego dēsīderō cornua Cervae quod cornua sunt aurea.”

Hercules tamen erat confusus: debet capere cervam quod est labor Eurystheī sed nōn debet capere cervam quod cerva erat sacra Diānae. multōs diēs, Herculēs Cervam Ceryneam quaerēbat. Herculēs tandem cervam in silvīs cōnspēxit et sagittam ad Cervam mīsit. ille hērōs tunc Cervam sustulit et in tergō suō portābat. Herculēs per silvās ambulābat sed mox Diāna eum invēnit. dea rogāvit, “cūr tū habēs cervam meam sacram? sum irata!”

Herculēs responsit, “ita verō, dea, intellego tē esse irata. necesse est mihi perficere duodecim laborēs regī et ille rēx cervam tuam dēsīderat. postquam cervam ad regem portō et rēx cervam vīdet, ego cervam liberābō. ego promittō.”

atque cervam ad regem portāvit et statim cervam liberāvit. Diāna nunc erat laeta. Eurystheus quoque erat laetus quod nunc cervam vidēre poterat.

rēx Eurystheus amicum, regem Augēan, habēbat. rēx Augēās stabula magna habēbat et multī equī in stabulīs habitābant. numquam rēx Augēās stabula pūrgāvit atque stabula erant sordidissima! eheu! rēx Eurystheus dīxit, “Herculēs, debēs stabula magna Augēae pūrgāre! hic est quintus labōr tuus!”

Herculēs erat tristis; nēscivit quomodo stabula pūrgāret! Minerva tamen ad Herculem advēnit et eum adiuvābat. Herculēs duo rivōs movēbat et multae aquae per stabula fluēbant! nunc stabula erant nōn iam sordida.

postquam Eurystheus de stabulīs audīvit, rēx dedit sextum labōrem Herculī. dīxit, “sunt malae avēs prope lacum Stymphālium. tū debēs ad lacum Stymphālium īre et tū debēs avēs necāre.” Herculēs erat territus quod avēs pennās emittere poterant et quoque hominēs edēbant. Herculēs autem sagittās venēnātās habuit. Herculēs ad lacum Stymphālium ambulāvit et avēs quaesīvit. Herculēs in arbore sē celāvit et sagittās ad avēs emittēbat. Herculēs omnēs avēs necāvit et nunc Eurystheus erat laetus.

sīc Herculēs VI labōrēs perfēcit sed adhūc VI labōrēs remanēbant.

postquam Herculēs sex laborēs in Graeciā perfēcit, rēx Eurystheus Herculem extrā Graeciam circum totum mundum mīsit. prīmus Eurystheus dēsīderāvit Herculem trāns mare in insulam Crētam īre quod dēsīderāvit vidēre taurum māgnum. Herculēs in navem saluit et ad insulam Crētam nāvigāvit. mox ille taurum māgnum invēnit et celeriter taurum cēpit. ille fortis hērōs ad Graeciam revēnit et taurum Eurystheō dēmōnstrāvit.

Eurystheus erat laetus et statim Herculēs taurum līberāvit. taurus māgnus ad Marathōnem (oppidum prope Athenās) ambulāvit.

nunc Eurystheus octāvum laborem Herculī habuit. rēx Diomēdēs, quī in Thrāciā habitābat, equōs māgnōs habuit. hī equī saepe hominēs edunt! dī immortalēs! Eurystheus dīxit Herculī, “necesse est tibi ad Thrāciam īre et equōs māgnōs capere!” Herculēs erat territus quod nōn dēsīderābat equōs eum edere.

Diomēdēs multōs custodēs prope equōs posuit. custodēs erant fortēs sed Herculēs celeriter custodēs superāvit. Diomēdēs autem clāmōrem māgnum audīvit. Diomēdēs Herculem necāre temptāvit sed Herculēs erat fortissimus! Herculēs celeriter rēgem nēcāvit et tunc corpus Diomēdis equīs dēdit. ecce! equī corpus Diomēdis edērunt sed mirabiliter equī nōn iam hominēs edere dēsīderāvērunt! Herculēs nōn iam erat in perīculō. Herculēs equōs ad Eurystheum dūxit et nunc Eurystheus equōs novōs habuit. erat octavum labōrem.

fīlia Eurystheī, Admeta, zōnam pulchram rēgīnae Amāzoniae cupiēbat. zōna erat pulcherrima antīquaque. rēgīna Amāzonia erat Hippolyta et in Asiā habitābat. omnēs Amāzoniae erant fēminae! Eurytheus dēsīderābat fīliam suam esse laetam atque iussit Herculēs ad Asiam īre. Herculēs amīcōs suōs vocāvit et omnēs heroēs ad Asiam nāvigāvērunt. in Asiā, Herculēs et amīcī suī contra Amāzoniās pugnābant. Herculēs tandem contra rēgīnam pugnāvit. erat bellum longum sed Herculēs Hyppolytam superāvit et zōnam pulchram cēpit. Herculēs ad fīliam Eurystheī revēnit et zōnam pulchram puellae dēdit. Admeta erat laeta quod nunc zōnam novam habuit! erat nōnum labōrem.

rēx Eurystheus iterum erat iratus quod Herculēs semper laborēs confēcit. ille ad Herculem spectāvit et dīxit, “Herculēs, mōnstrum Gēryon vaccās māgnificās habet. illās vaccās habēre dēsīderō. necesse est tibi illās vaccās capere!”

Herculēs gemuit et ad insulam Erytheiam iter fēcit. necesse erat Herculī trāns harēnam Libycam ambulāre et Herculēs erat iratissimus! Hercules erat tam calidus iratusque ut ad solem sagittam mitteret. deus solis Herculem spectāvit, laudāvit Herculem, et dēdit currum aureum Herculī. Herculēs ad insulam Erytheiam navigāvit.

in insulā, Herculēs canem magnum spectāvit. canis Gēryonis erat monstrum et dua capita habuit. Herculēs baculum in manū dextrā tenēbat et ferociter canem verberbāvit. Herculēs canem Gēryonis necāvit.

Gēryon clamōrem audivit et ad Herculem currēbat. Hercules erat stupefactus quod Gēryon erat monstrum horribile. Gēryon habuit tria corpora, tria capita, sex bracchia, et sex crurēs. Gēryon in manibus trēs hastās et trēs clipeōs tenēbat. erat difficile Herculī pugnāre contrā Gēryōnem atque Herculēs arcum suum tenēbat. Herculēs tunc sagittam venēnatam ad Gēryōnem mīsit. sagitta venēnata per frontem Gēryōnis transfīxit et ad terram Gēryon cecīdit. Gēryon erat mortuus.

Herculēs ad Eurystheum revēnit et vaccās Eurystheō dedit. Eurystheus Herculī laborem ūndecimum dedit. necesse erat Herculī invenīre et rapere māla Hesperidum. Herculēs erat iratus quod nēscīvit ubī Hesperidēs habitāret. cōnsilium cēpit et Nereum, senem maris, quaerēbat quod Nereus dē hortō Hesperidum sciēbat. Nereus locum hortī ad Herculem narrāvit.

itaque Herculēs ad hortum Hesperidum iit sed capere mala nōn poterat. ad Atlantem ambulāvit et dē mālīs rogābat. Atlās, quī mundum in umērōrum tenēbat, respondit “possum capere māla sed, eheu, necesse est mihi mundum tenēre. fortasse tū potēs tenēre mundum et māla tibi capiam?”

Hercules dīxit “certē” et accēpit mundum ab Atlante. mundus erat gravis sed Herculēs poterat tenēre mundum. Atlās māla ab hortō cēpit sed nōn dēsīdērāvit mundum ab Hercule recipere. Herculēs erat tristis et nōn dēsīdērāvit in aeternum mundum tenēre. Herculēs cōnsilium cēpit et Atlantem decēpit. Herculēs dīxit, “eheu! pallium meum lapsum est! necesse est mihi pallium meum movēre. potēsnē recipere mundum brevī tempore? recipiam mundum.”

Atlās recēpit mundum sed Herculēs tunc māla cēpit et ab Atlante fūgit! Atlās erat tristis quod iterum mundum tenēre erat necesse. Herculēs erat laetus quod nunc māla Hesperidum habuit! Herculēs ad Eurystheum revēnit.

Eurystheus ridēbat et laborem terminalem Herculī dedit. necesse erat Herculī ad terram mortuōrum īre et canem Plutonis, Cerberum, capere. Mercurius auxilium Herculī dedit et Herculem per terram mortuōrum dūxit. Herculēs Cerberum superāvit et in tergō suō ad regem Eurystheum portāvit. rēx Eurystheus erat territus sed nunc Herculēs cōnfēcit omnēs laborēs.

Herculēs nunc erat immortalis! Herculēs nunc in Monte Olympō habitābat.