litora Strophadum me excipiunt. insulae in Ionio mari Graeco nomine Strophades vocatae sunt, quas dira Celaeno et aliae Harpyiae habitant postquam domus Phinei clausa est et mensas timore reliquerunt.

nullum monstrum tristius illis, nec ulla pestis saevior; ira divum ex undis Stygiis se extulit. vultus avium erant virginum; foedissimum erat excrementum stomachi et manus erant uncae et vultus semper pallidi erant.

ubi portus intravimus, ecce boves laetas et capros per herbas videmus nullo custode. inruimus gladiis et divos et Iovem in partem praedae vocamus. tum in litore curvo lectos statuimus et cibis opulentis cenamus.

at subito Harpyiae horrifico lapsu de montibus adsunt et alas clangoribus pulsant; diripiunt dapes contactuque omnia foedant. tum est vox dira inter odorem foedum. rursus in secessu sub saxo cavato mensas instruimus et ignem in aris reponimus. rursus e diversa parte caeli turba rauca praedam pedibus uncis circumvolat et cibos ore polluit.

edico sociis ut arma capiant et bellum cum gente dira gerant. simul atque iussi, faciunt et gladios tectos per herbam distribuunt atque scuta latent. ergo ubi Harpyiae descendentes sonitum per litora dederunt; Misenus ab alta specula signum tuba dat. socii invadunt et nova proelia temptant ferro foedare obscenas aves maris. sed illae nec ullam vim plumis nec vulnera tergo accipiunt, et ad stellas celeri fuga volitantes cenam semesam et signa foeda reliquunt.

Celaeno una in alto saxo sedit et e pectore misit hanc vocem: “bellum nobis inferre paratis, filii Laomedontis, et Harpyias innocentes e patrio regno expellere? accipite ergo in animis et figite haec mea dicta, quae pater omnipotens Phoebo, Phoebus Apollo mihi praedixit, et ego, maxima Furiarum, vobis trado. ventis vocatis, Italiam cursu petitis: ad Italiam ibitis portumque intrare licebit, sed urbem moenibus non cingetis antequam fames dira et nostra iniuria vos cogunt consumere mensas.”

dixit, et in silvam pennis refugit. et subito sanguis gelidus metu sociis factus est. animi Troianorum ceciderunt et me votis precibusque iubent me exposcere pacem. et pater Anchises deos magnos vocat: “di, prohibete minas; di placidi, talem casum avertite et servate pios.” tum funem solvere iubet. Notus vela tendit. spumantibus undis fugimus et navigavimus qua ventus gubernatorque cursum pellebant.

silvae Zacynthi apparent Dulichiumque Sameque et Neritus ardua saxis. effugimus Ithacam saxosam, Laertia regnum, et terram saevi Ulixi maledicimus. mox Apollo Leucatae montes nimbosos aperitur. Fessi parvae urbi succedimus; ancora de prora iacitur, in litore puppes stant.