Octāviāna saxum capit et in manū tenet. Bellātor putat dē Lapide et dīcit, “Marce, salvē! mea soror habet ‘Lapidem’ in manū.”

Marcus ad Octāviānam spectat, “quid tū dīcis?”

Octāviāna respondet, “ita! spectā ad mē! habeō Lapidem. est saxum magicum!”

Marcus dīcit, “dā mihi Lapidem!”

Bellātor respondet, “vīsne Lapidem?”

Octāviāna rīdet et dīcit, “hae hae hae! Lapis per caelum volat!”

Octāviāna tunc per caelum 'Lapidem' iacit. 

Marcus clāmat, “minimē! Lapis est mihi! volō Lapidem! ōdī iuvenēs!”

Marcus ā villā Sextī ambulat et tunc ad 'Lapidem' currit.

Bellātor Octāviānae dīcit, “malus vīr est stultus. nōlō vidēre eum iterum!”

Octāviāna adnuit et ad iānuam Sextī ambulat.