P. Vergilius Maro, Aeneid 4.259-278
Tier 2
Mercurius ut primum tetigit terram alatis plantis, conspicit Aenean fundantem arces ac tecta, atque Aeneas ensem flavium habēbat, et laena demissa ex umerīs ardebat Tyrio murice, munera quae Dido fecerat, et erat aurum fīlum in laena.
continuo Mercurius dixit: “tūne nunc locās fundāmenta Karthāginis altae Didonī pulchrae. heu, tu, oblīte tuī rēgnī et futurae tuae, ipse rēgnātor deōrum quī regnat et caelum et terras dēmittit mē (dē) clārō Olympō tibi, et ipse iubet (mē) ferre haec mandāta per celerēs aurās tibi.
“quid facis? cur tu manēs in Lybicīs terrīs? si gloria et laudes non movent te, tum respice Ascanium surgentem, filium tuum, Iulum, cui regnum Italiae Romanaque tellus debentur.”
postquam Cyllēnius talia dixit, locūtus mediō sermōne, relīquit mortālēs vīsūs et ēvanuit ex oculīs procul in tenuem auram.
Tier 3
ut prīmum (Mercurius) tetigit māgālia ālātīs plantīs, cōnspicit Aenēān fundantem arcēs ac tēcta novantem. atque ēnsis illī erat stēllātus fulvā iaspide et laena, dēmissa ex umerīs, ardēbat Tyriō mūrice, mūnera quae dīves Dīdō fēcerat, et discrēverat tēlās tenuī aurō.
continuō invādit: “tū, uxōrius, nunc locās fundāmenta Karthāginis altae et extruis pulchram urbem? heu, oblīte tuārum rērum regnīque! ipse rēgnātor deōrum dēmittit mē (dē) clārō Olympō tibi, quī torquet caelum et terrās nūmine, ipse iubet (mē) ferre haec mandātas per celerēs aurās:
“quid struis? aut quā spē teris ōtia Libycīs terrīs? sī nūlla glōria tantārum rērum movet tē [nec super (tū) ipse mōlīris labōrem tuā laude], respice Ascanium surgentem et spēs hērēdis Iūlī, cui rēgnum Ītaliae Rōmānaque tellūs dēbētur.”
tālī ōre Cyllēnius, locūtus mediō sermōne, relīquit mortālēs vīsūs et ēvanuit ex oculīs procul in tenuem auram.
Tier 4
- ut prīmum ālātīs tetigit māgālia plantīs,
- Aenēān fundantem arcēs ac tēcta novantem
- cōnspicit. atque illī stēllātus iaspide fulvā
- ēnsis erat Tyriōque ardēbat mūrice laena
- dēmissa ex umerīs, dīves quae mūnera Dīdō
- fēcerat, et tenuī tēlās discrēverat aurō.
- continuō invādit: “tū nunc Karthāginis altae
- fundāmenta locās pulchramque uxōrius urbem
- extruis? heu, rēgnī rērumque oblīte tuārum!
- ipse deum tibi mē clārō dēmittit Olympō
- rēgnātor, caelum et terrās quī nūmine torquet,
- ipse haec ferre iubet celerēs mandātas per aurās:
- quid struis? aut quā spē Libycīs teris ōtia terris?
- sī tē nūlla movet tantārum glōria rērum
- [nec super ipse tuā mōlīris laude labōrem,]
- Ascanium surgentem et spēs hērēdis Iūlī
- respice, cui rēgnum Ītaliae Rōmānaque tellūs
- dēbētur.” tālī Cyllēnius ōre locūtus
- mortālēs vīsūs mediō sermōne relīquit
- et procul in tenuem ex oculīs ēvanuit auram.