An Introduction to Cicero

M. Tullius Cicerō erat in Rōmānā Rē Pūblica ōrātor scientissimus. Graecī poētae Cicerōnem ēducāvit, et sīc Cicerō Graecam philosophiam magnā cum studiō discēbat. ergō Cicerō multōs librōs ē Graecīs in Latīnōs convertit. sīc Cicerō Graecam philosophiam multīs Rōmānīs ferrēbat. autem Cicerō in rhētoricā maximē praestābat.

Cicerō prīmus erat nōtus iūris cōnsultūs. ille saepe causās dīcēbat, quae dictātōrem Sullam et ēius amīcōs prōvocābant. Cicerō, quamquam multō in perīculō erat, in iūdiciō dēfendere continuit. ōlim ad Verrem causam dīcēbat, quī prōvinciam Siciliam dēspoliābant. ōrātiō Cicerōnis erat tam bonus, ut Verrēs ipse ex Ītaliā fūgit exsul. posteā cursum honōrum iniit.

Cicerō erat prīmus ex familiā, quī cōnsulātum obtinēbat - ‘homō novus’ appellātus est. Lūcius Sergius Catilīna, quī erat invidus, coniūrātiōnem fēcit in quā rem pūblicam ēverteret et cōnsulēs necārent. autem Cicerō coniūrātiōnem invēnit et contrā Catilīnam quattuor ōrātiōnēs fēcit. Catilīna ab urbe fugit et suōs mīlitēs collēgit, sed Cicerō Catilīnam vincere poterat. Cicerō posteā appellātus est ‘pater patriae.’

Cicerō posteriōribus annīs ruīnam reī pūblicae spectābat. Pompēius Magnus et Jūlius Caesar et Octāviānus et M. Antōnius potentiam petēbat, quam numquam obtinuerat. ipse etiam duo annōs erat exsul. Cicerō frūstrā rem pūblicam servāre temptābat, et Mārcō Antōniō obstābat. Cicerō iterum contrā Antōnium ōrātiōnēs scrīpsit. Antōnius tamen virōs interficere Cicerōnem iubet. Cicerō, quamquam fugere poterat, in patriā suā manēre cōnstituit. hī virī Cicerōnem in vīllā suā interfēcērunt, et in Rōstrīs manūs caputque īnfīxērunt.

nōs hodiē multās dē philosophiā et lēgibus et oratiōriā litterās Cicerōnis habēmus. etiam epistulās, quās Cicerō ad amīcōs mīsit, habēmus.

Text originally written by Sean Minion